Film kan, vahşet ve argo gibi unsurları içerisinde bolca barındırıyor. 18 yaşın altında ve süper kahraman izlemek için gelen masum yavrucakları filmden uzak tutalım.
Film epik bir başlangıç denemesi ile başlıyor. Biçimsiz robotların suratından yansıyan Superman logosu ile güzel bir açı yakalıyoruz ancak filmin genelinde olduğu gibi burada da eksik bir unsur var; müzik.
Halihazırda bu filmi ısrarcı bir şekilde ‘New 52 Animasyon Evreni’ içerisinde yaşatan Warner Bros. Animation, Superman’in görünüşüne bir çekidüzen vermeyi uygun görmemiş. Biçimsiz kaslar, küçük bir logo, kasıntı yüz animasyonları. Aynı şekilde Wonder Woman’ın kostümündeki tutuculuk devam ediyor.
Death of Superman içerisinde onlarca karakteri, duyguyu ve hikaye birikimini barındıran epik bir patlama noktası. Ancak gelin görün ki yaklaşık olarak 5 senedir var olan bir animasyon evreninde bu hikayeyi anlamlı kılacak bir zemin verilmedi. Filmin ilk 30 dakikası, Batman ağırlıklı önceki 10 animasyon filminde Superman’in dünya için önemi ve değeri yeteri kadar vurgulanmadığı için bunu her fırsatta gözümüze sokuyor.
Doomsday’in Superman’i öldürmek amacıyla yaşayan bir yaratık olduğunu az çok herkes bilir fakat burada genel geçer çizgi roman okuyucusuna hitap edildiği kadar sırf Superman adını gördüğü için kafa dağıtmak amacıyla satın alıp bu filmi izleyen birisine hitap ediliyor. Yani genel izleyici kitlesi. Bu sebeple Doomsday kimdir, dünyaya gelip ortalığı yakıp yıkmasındaki amaç ne, bunların hepsi film içerisinde cevap bulması gereken soru işaretleri. Bazı şeyler çizgi roman sayfalarında güzel.
Sırf Death of Superman hikayesine benzer bir görünüm vermek için ani bir şekilde Wonder Woman ile Superman’in ayrıldığını ve alelacele Lois Lane’in Clark Kent’in hayat merkezi haline geldiğini görüyoruz. Bu acelecilik film içerisinde de kendini belli ediyor.
Filmin yaptığı güzel şeyler yok mu? Var tabii. Her ne kadar bunun aşırı olduğunu ve tek bir filme sıkıştığını düşünsem de insanların Superman’e olan güveni ve sevgisi iyi verildi. Jimmy Olsen ve Lois Lane’in bir an bile Superman’i terk etmediğini görmek çok hoştu. Wonder Woman’ın Doomsday ile girdiği aksiyon, Superman’in köprü üzerinde çocuk ile girdiği etkileşim ve insanları korumak için elinden gelen her şeyi yaptığı sahneler ‘Süper Kahraman janrasını başlatan işte bu adam!’ diye koltuktan fırlamama neden oldu.
Kesik ve acele bir şekilde ilerleyen film, tarihi olayı bizlere yeniden yaşatıyor ve Superman’i akıcı bir aksiyon sonucunda Lois Lane’in kollarında kaybediyoruz.
Ve geliyoruz filmin en sinir kısmına. Yıllardır omuz omuza mücadele ettikleri arkadaşı bir canavar tarafından öldürülüyor ve cenazeye katılmayan Batman ile Wonder Woman dışında tek bir reaksiyon bile göstermiyor robot gibi dizilen karaktersiz Justice League üyeleri. Lex Luthor’un gereksiz konuşmasının ardından ucuz bir cenaze töreni ile uğurluyoruz evrenin en büyük kahramanını. Bari tabutu arkadaşları taşısaydı. Aynı film içerisinde tabuttan çıkma rezaletinden bahsetmiyorum bile.
Death of Superman üstünkörü geçilmiş, sırf hikayenin ekmeğini yemek için önümüze atılan, hikaye anlatımı aceleci ve kesik, çizimleri ise hikayenin ağırlığı ile uyuşmayan, bu ağırlığı da veremeyen ve yanlışların doğruları ezdiği, vasat bir yapım.
Comments