Bu içerikte yer alan yazı, Noah Neal'ın The Daily Iowan için kaleme aldığı makalenin çevirisidir.
❝ Bir bütün olarak, popüler kültür içerisinde ama özellikle de Marvel filmlerinde giderek daha fazla temsiliyet konusunda gelişmeler oldu. Ancak bu, aslında temsiliyeti hiç umursamayan insanların cebine para koymaktan başka bir işe yarıyor mu?
Temsil etme ve kapsayıcılık toplumumuzda önemli hale geldi ve popular kültürde
yaygınlaştı. Paw Araştırma Merkezi’ne göre, milenyumların 2019’da, X jenerasyonunun ise 2028 yılına kadar “baby boomer”ları geçmesi bekleniyor. Genç neslin daha açık fikirli olduğu
düşüncesiyle, şirketlerin kendilerini her şeyi kabul eden ve eşit derecede açık fikirli olarak
yeniden markalaştırmaları mantıklı olacaktır.
Popüler kültür, çeşitliliği temsil yoluyla gösterme imajını oluşturma fikrine güvenmeye başladı ama aslında bundan asıl geliri elde eden kişiler, genellikle yeterince temsil edilmeyen toplulukların bir parçası değiller ve aslında onlara yardım etmek adına çok az şey yapıyorlar.
Farklı geçmişlerden ve kimliklerden karakterleri dahil etmek, yeterince temsil edilmeyen
gruplara ve niş pazarlarına hitap eden bir trend haline geldi. Yetersiz temsil edilmiş bir
topluluğun doğru gösterilmesi genelde takdir edilse de tüketiciler, bunu para kazancı için
kullanan kişilere kıyasla, temsiliyetin gerçekte bu gruplara neler sağladığına gözlerini kapatmamalı.
Benzer olaylar film endüstrisinde de oluyor. Avengers serisinin son filmi Avengers: Endgame çıktı. Hayranların tartıştığı ilk şeylerden biri, eşcinsel karakterlerin görünüşüne duydukları memnuniyet veya hoşnutsuzluklardı. Birçoğu Marvel’i açıkça bir eşcinsel karakter dahil ettiği için alkışladı fakat diğerleri, onun sadece bir simge olduğunu ve söz konusu temsil olduğunda minimum düzeyde alan tanındığı gerçeğini eleştirdiler. Marvel'ın bu karakteri (Valkyrie) dahil ettiği için karşılaştığı tepkilere rağmen, bir eşcinsel karaktere yer verme fikri, bir erkeğin kocasıyla olan ilişkisi hakkında konuşmasının, bir erkeğin karısıyla olan ilişkisini konuşması kadar normal bir şey olduğu fikrini güçlendiriyor.
Temsil konusunda tartışmaların yaşandığı bir başka Marvel filmi ise Black Panther – ama daha
olumlu bir şekilde. Film, ağırlıklı olarak siyahi bir oyuncu kadrosuna ve anlatıda önemli rollere
sahip güçlü kadınlara yer veriyor. Film yalnızca siyahi kültürünün bir parçası değil, aynı zamanda feminist ifadeye de yer veriyor. Marvel ayrıca, filmi yapmak için siyahi bir yönetmen ve yazarlarla çalıştı ki bu da doğru bir hareketti. Her şeye rağmen, pastanın en büyük dilimini alan insanlar, eğer onlara bir çek kazandırmıyorlarsa, yine yetersiz temsil edilmiş grupları gerçekten savunmak için çok az şey yapan beyaz, heteroseksüel, natrans olarak kaldı.
Kimse bu büyük, milyonlarca dolarlık şirketlerde çalışan beyazların, kendi paylarından başka
renkten veya LGBTQ topluluğundan birileri için vazgeçmelerini beklemiyor. Bu sadece,
yüzyıllar boyunca karşılaştıkları baskılar nedeniyle yeterince temsil edilmemiş toplulukların hiçbir zaman emeklerinin karşılığını tam olarak alma fırsatına sahip olmadıkları için talihsiz bir durum.
Müzik endüstrisinde bile, bazı siyah sanatçılar, müziklerinin beyaz “varlıklara” ait olmasını önlemek için etiketlemeye başlıyorlar – bunlardan biri, Noname adıyla bilinen kadın rapçi. Bir
yere kadar bu minimum temsil, kimlikleri standartlaştırıyor ama aynı zamanda niş pazarlarının
bunları görmeleri için bilet almaya yönlendiriyor. Bu, yalnızca kendi özgün topluluklarına
gerçekten bağlı olmayan ve onları savunmayan insanların cebine daha fazla para girmesine
neden oluyor.❞
Comments